कुपोषण...

कुपोषण....

दोन वेळच्या पोटाचा
प्रश्न सदैव उभा राही
फळे-कंदमुळेही
कुपोषणाला उत्तर नाही

हिसकावले वैभव सारे
योजनांचे गर्भित इशारे
वनजमिनी हक्कहि
धुळिस मिळाले सारे

आदिवासी विकास
कोण्या विभागाने भोगले
योजनांच्या कागदावर
अधिकारी बेणे जगले

कुत्सित वास्तवात
सिक्षान आज नासले
हजारो पिढ्यान्चे
लोणी भडव्यांनी लाटले

कोवळ्या फुलांना
यांना मजूर बनवायचे
समारंभात हरामखोरान्च्या
उघडे नागडे नाचवायचे

मंत्री महोदय आमचे
खुर्चिच्या लालसेत भड़वे
पक्षाच्या आदेशावर
वाट्टेल तसे नाचती गाढवे

शिपाई-कारकुन
हीच ती काय कमाई
शिक्षक अन इतर साले
कसले सरकारचे जावई

कुठे कुठे नाही
समाजाची कुस जपलेली
शहरात गेलेली कुत्री
झालीत मोकाट माजलेली

ऊंची ऐशो आरामात
डोळे असून आन्धळे सारे
पाशवी अन्यायाच्या बातम्यांत
आदिवासींना समजती बिचारे

पै पैच्या हिशोबाचे
झाले सर्व उत्तराधिकारी
निसर्गाच्या पूजा-याची
कोणी घेईना जबाबदारी

निरास मनाचा टाहो
स्वकियांच्या हरामीपणाशी भांडतो
लुटेरे तर नित्याचेच
पण आमच्याच तत्त्वान्ना  छेडतो

कला, बोली, संस्कृती
वाटतात विचार कमीपणाचे
आरक्षणाच्या फायद्यात हेच
सर्वात पुढे बाराबोड्याचे

कायद्याच्या तराजुत
आमचे वजन पडत नाही
न्यायाच्या लढाईत
नक्षलवाद कधी जिंकत नाही

उलगुलानच्या ना-याला
तो मनातला बिरसा जागवा
मूलनिवासी धर्माला
आपल्या मनात जगवा

चार अक्षरांची
झाली कुठे आता ओळख
देवू जोमाचा आम्ही लढा
भेदु कुपोषणाचा काळोख

-विद्रोही आदिवासी